Mówi się, że prawdziwym wyzwaniem jest utrzymanie osiedla w stanie świetności przez długie lata. Części wspólne to swoista „ziemia niczyja” (nie moje, więc nie muszę o nie dbać), a zebranie wspólnoty czy głosowanie nad uchwałami to zawracanie głowy i strata czasu. Otóż nic bardziej mylnego!